“Er kwam een droom uit, toen ik hoorde dat ik een beurs kreeg”.
Interview met Rupina Sarkis, student Journalistiek
Rupina (20) komt uit Syrië en woont sinds vijf jaar in Nederland. Na de HAVO had ze nog geen idee welke opleiding ze wilde gaan doen. Daarom besloot ze naar het VWO te gaan, zodat ze meer tijd zou hebben om er over na te denken. Maar het viel tegen: het niveau was net iets te hoog gegrepen. Wat nu? Haar mentor gaf haar op voor een bijeenkomst met Stichting Anne-Bo. Het verhaal dat Rupina daar hoorde gaf haar hoop. Ze meldde zich aan en hoorde dat de stichting haar wilde steunen: “Ik vond het zo bijzonder dat ik die kans kreeg. Het was alsof er een droom uitkwam”.
Tekst: Babs Bouwman
,,Heel lang wist ik niet welke studie ik zou kiezen. Ik ben goed in tekenen en wiskunde. Moest ik daar iets mee gaan doen? Mijn vader en moeder wilden dat ik arts zou worden, maar dat zag ik helemaal niet zitten. Er waren veel andere mensen die bepaalde studies bij mij vonden passen. Die spraken mij niet aan. Op een gegeven moment kwam ik erachter dat ik het zelf moest bedenken in plaats van te luisteren naar wat anderen dachten dat goed voor mij zou zijn. Daar kwamen twee dingen uit: anderen inspireren en reizen. De studie Journalistiek voldeed aan die criteria. Daarom koos ik ervoor om dat te gaan doen. Ik zit nu in mijn eerste jaar en ik vind het fantastisch”.
“Bernadette is mijn coach. In het begin vroeg ik me af: waarom zou ik een coach nodig hebben? Toen ik net op de opleiding zat, merkte ik steeds vaker dat ik hulp nodig had bij vragen over mijn studie. Of hoe ik om extra hulp kon vragen bij taal. Ineens besefte ik me dat ik die vragen aan mijn coach kon stellen. Bernadette is heel behulpzaam. Ze leert me plannen, motiveert mij om vol te houden en bovenal om aan mijzelf te denken. Omdat ik nog niet zo lang in Nederland woon, helpt ze mij ook met vragen hoe dingen hier geregeld zijn. We zien elkaar één keer in de paar weken. Inmiddels weet ik wel waarom ik een coach nodig heb. Ik zou Bernadette niet meer kunnen missen”.
“Ik ben ongelofelijk blij met mijn opleiding. Maar er zijn ook dingen die ik lastig vind. Zoals interviews houden. Daar zie ik iedere keer een beetje tegenop en ik moet me er echt toe zetten. Zodra het klaar is, ben ik superblij dat het gelukt is. De Nederlandse taal vind ik moeilijk, maar gelukkig krijg ik het steeds beter onder de knie. Mijn opleiding helpt daar echt bij. Soms droom erover wat ik ga doen als ik mijn diploma heb. Ik wil documentaires maken over mensen die nu niet gehoord of gezien worden. Een platform voor ze creëren, zodat ze hun verhalen kunnen delen over moeilijke situaties waar ze in zitten of ingrijpende levenservaringen. Die verhalen wil ik naar buiten brengen zodat andere mensen ervan kunnen leren”.
“Ik wil andere meiden oproepen ook hun dromen te gaan volgen. En niet te gaan doen wat anderen van ze verwachten, maar hun eigen hart volgen. Want zo heb ik mijn droom gevonden en die ben ik nu aan het waarmaken”.
Rupina:
“Als ik aan Anne-Bo denk, hoor ik de mooie verhalen die haar familie en kennissen over haar vertellen en dat inspireert mij. Ze heeft impact gemaakt op veel levens: ook nu nog. Ik ken Anne-Bo niet, maar ik ben zo dankbaar dat ze ooit bestond!“